Nasze opowiadania

Leanne

Różowo-szara? RÓŻOWO?! Jak ja się na nią rzucę to nie będzie co zbierac... Różowa... o.O

Nirati

Sama się przed tym powstrzymuje.

~nvm

Grrr, cholerne emo. Nie znoszę ich.

Alex

A ja kocham emo! Kocham się z nich śmiać i radzić jak się zabijać xD Można sobie z nimi pogadać o życiu tak jak z Barbie i dresami. Ech..kocham ich xD Zwłaszcza jak zaczynają płakać..
Ej..mi powiedzieli, że jestem emo.. :/ zmieniam fryzurę! Aaaa!

Nirati

Buhaha!
Ona się stanowczo wypiera tego że jest emo.
A z punkiem nie ma nic wspólnego bo słucha tylko takich smętków jak Ania Dąbrowska.
Twierdzi, że nie chce wyróżniać się z tłumu.
Axe nie martw się, mój własny szwagier (przyszywany bo przyszywany i siostra też przyszywana ale dobra) mówi że mam fryza jak emo... a sam kurde nie lepszy!

Alex

Uff. ulżyło mi. Dopóki mi 'prawdziwe emo' nie powie, że jestem emo to chyba mogę mieć to w dupie xD Ech..nie do końca wiem o czym gadacie, ale różowo -szara arafatka jest paskudna a Ania Dąbrowska ma twarz i nie lubię jak śpiewa xD

Nirati

O takiej jednej mendzie społecznej która (cytat kumpeli z kolonii): ma ryj jak koń, okulary jak Harry Potter i fryzurę jak Elvis!

A dodam że uważa że jest piękna! xD
I ja jestem ciekawa skąd ona bierze tych facetów. Bo ma innego co dwa tygodnie.

A nie lubię jej bo mówi że nie podoba jej się moja kamienna mina a sama nie rozstaje się ze swoim debilowatym uśmieszkiem i lekko zmrużonymi oczami. Próbowałam ją przedrzeźniać ale z takim czymś się po prostu nie da funkcjonować!

No i jeszcze parę razy mi porządnie za skórę zalazła.

Leanne

Alex

Karaluchów mi proszę nie obrażać, bo to przezwisko mojej mojej bliskiej koleżanki. A Karaluszek jest mądra i nie odrzuca od niej jak się na nią patrzy xDD Fryzurę a'la Elvis sama sobie kiedyś zrobiłam O_o potrzebna mi była do szkoły żebym dostała szóstkę z historii, buahaha xD

Leanne

Alex

No! Ja mam nadzieję! xD A pff! Tak poza tym jednym moim Karaluszkiem to sama ich nie znoszę^^ Paskudy włażą do namiotu i gotowe spaść mi na twarz jak śpię O_o

Nirati

I tak nie czaje o co z karaluchem chodzi^^

Leanne

No wiesz! Nir, jak możesz :D Przecież Ci opowiadałam o nowym przezwisku Avada Kedavra. Co prawda dawno, bo dawno, no ale... ^^'

Nirati

Jak dawno to tym bardziej nie mogę pamiętać xDD

Leanne

Czyli nie pamiętasz? :(
No nic, podaruję sobie ^^

akcila.sklep.pl

8 lat ciszy... :/

ujo

Rzeczywiście, jednak teraz mi się wydaje że forum powoli ożywa znowu., Powstaje z kolan w glorii i chwale

yupo

Nie przesadzaj, jednak widac pewne ruchu co jest bardzo optymistyczne

minek

Cały czas dochodzą nowi ludzie. Forum ciągle się rozwija i oby tak pozostało

nobi

Dokładnie, widać dośc wyraźnie progres. Oby jak najwięcej ludzi przybyło, da się uratować to forum jeszcze

juni

Według mnie jest trochę za późno na uratowanie tego forum niestety :(

polyn

Też tak sadze, nie ma dla niego ratunku już niestety

grum

Nie ma ratunku a nadal się udzielacie, czyli jednak tak żle nie jest

aaa4 · Wysłany: Czw 15:47, 30 Mar 2017 Temat postu:

-Moglabym wyryc na nim swoje imie - powiedziala Makali, przysuwajac sie do Hamida. Nagle pochylila sie nad bezwladnym cialem, zaczela je calowac, glaskac, tulic i zraszac lzami.

Po chwili Hamid poszedl po kobiety ze sluzby. Zebraly sie zaraz wkolo niej, gotowe pocieszac, i odprowadzily do innego pokoju. Hamid zostal sam. Nakryl Farrego. Odczuwal niemal satysfakcje, ze wreszcie zaplakala, wreszcie sie zlamala. Lzy byly naturalna reakcja. Byly wiecej niz wskazane. Wrecz niezbedne. Kiedys uczono go, ze kobieta, placzac, oczyszcza umysl.

Stuknal silnie paznokciem w ramie Farrego. Zupelnie jakby uderzyl w deske. Trwalo chwile, nim przestalo bolec. Poczul przyplyw zlosci na swego pacjenta. Chociaz co to za pacjent? Przeciez to juz nie jest czlowiek.

Chyba mu sie w glowie pomieszalo. O co wlasciwie zlosci sie na Farrego? Co moze czlowiek poradzic, ze jest taki, a nie inny? Albo ze jakis sie staje?

Hamid wyszedl z domu, obszedl swoja stala trase i gdy wrocil, zamknal sie w pokoju, zeby poczytac. Poznym popoludniem zajrzal do chorego. Nikt przy nim nie siedzial. Ustawil krzeslo, na ktorym ona czuwala tyle nocy i dni, i usiadl przy Farrem. Polmrok i cisza pokoju spowalnialy mysli. W gruncie rzeczy byl swiadkiem zdrowienia. Dziwnego, tajemniczego i budzacego lek, ale jednak zdrowienia. Farre odniosl smiertelna rane, ale uszedl i smierci, i bolowi. Odplynal w te spokojna wegetacje, odwrocil sie od smierci ku innemu zyciu. Starszemu zyciu. I co w tym zlego? Tyle ze zawiodl zone, zostawil ja sama. Chociaz gdyby calkiem umarl, byloby tak samo, tylko jeszcze okrutniej.

A moze okrucienstwo tkwilo wlasnie w jego nieumieraniu?

Hamid wciaz sie nad tym zastanawial, lekko senny w lagodnym polmroku, gdy do pokoju weszla cicho Makali. Zapalila przyslonieta lampe. Byla w luznej i lekkiej koszuli, pod ktora swobodnie poruszaly sie jej pelne piersi. Nogawki muslinowych spodni miala zebrane nad kostkami bosych stop. Noc byla upalna i duszna, powietrze stalo nieruchomo nad slonymi bagnami i piaszczystymi polami wyspy. Kobieta podeszla do glowy lozka. Hamid zebral sie, zeby wstac.

-Nie, nie trzeba. Przepraszam, Hamid-dem. Prosze o wybaczenie. Nie wstawaj. Chcialam tylko przeprosic. Zachowalam sie jak dziecko.

-Zal musi znalezc ujscie - powiedzial.

-Nie cierpie placzu. Lzy mnie wyczerpuja. A teraz jestem w ciazy i placze bez powodu.

-Ten zal wart jest placzu, dema.